پیمان خازنی: نمایش در «مجنون آن لیلی» فدای موسیقی نمی‌شود

آهنگساز و خواننده پروژه نمایشی-موسیقایی «مجنون آن لیلی» گفت: یکی از نقدهایی که به کنسرت-نمایش‌ها وجود دارد این است که معمولا یکی از عناصر هنری در این نوع آثار فدای دیگری می‌شود اما هارمونی، به اندازه بودن ادبیات و شعر در کنار موسیقی و نمایش، از ویژگی‌های «مجنون آن لیلی» است.

به گزارش ۳۶۱ درجه ایران، موسیقی-نمایش «مجنون آن لیلی»به طراحی، کارگردانی و آهنگسازی پیمان خازنی و تهیه‌کنندگی ساسان سالور و حمیدرضا علی‌نژاد از چهارشنبه پنجم اردیبهشت تا چهارم خرداد ۱۴۰۳ هر شب (به جز شنبه‌ها) ساعت ۱۹ به مدت ۹۰ دقیقه در تالار حافظ اجرا می‌شود.

«مجنون آن لیلی» نوشته محمود توسلیان است که عمار تفتی نقش مجنون و زهره فیروزی نقش لیلی را در آن ایفا می کنند. همچنین راوی بخش‌های مختلف این پروژه موسیقی-نمایش رشید کاکاوند است.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «روزی روزگاری جایی توی این دیر مکافات، همای سعادت بال‌هاشو باز کرد و قصه عشق ساز کرد. به یه مکتب خونه رسید، نظر کرد. رو شونه لیلی نشست، مجنون رو در به در کرد. اما…».

امید نصری که این روزها در تمرین پروژه نمایشی-موسیقایی «مجنون آن لیلی» است،اظهارکرد: در این سال‌ها اجرای کنسرت-نمایش باب شده و محمد رحمانیان در سال ۱۲۹۰ آغازگر این نوع آثار بود. یکی از نقدهایی که به کنسرت-نمایش‌ها وجود دارد این است که معمولا یکی از عناصر هنری در این نوع آثار فدای دیگری می‌شود.

وی افزود: به عبارتی کنسرت-نمایش به پایان می‌رسد و مخاطب تنها از موسیقی لذت می‌برد اما آن نمایش از دست می‌رود و یا گاه یک نمایشی می‌بینید که موسیقی ضبطی است و هارمونی در آن دیده نمی‌شود.

هارمونی، به اندازه بودن ادبیات و شعر در کنار موسیقی و نمایش، از ویژگی‌های «مجنون آن لیلی» استاین خواننده درباره پروژه «مجنون آن لیلی» گفت: ابتدا تصور می‌کردم با کنسرت-نمایشی طرف هستم که باز یکی از عناصر هنری فدای دیگری شده اما هارمونی، به اندازه بودن ادبیات و شعر در کنار موسیقی و نمایش، از ویژگی‌های «مجنون آن لیلی» است. ما با داستانی روبرو هستیم که جدی و دراماتیک است.

نصری افزود: پیمان خازنی، کارگردان اثر، سلیقه مخاطب را می‌شناسند و می‌فهمد چطور می‌توان ۹۰ دقیقه یک مخاطب را با موسیقی، آرام و خروشان کرد و فضای سینوسی در این نمایش برای تماشاگر ایجاد کرد. در عین حال نمایشی داریم که بازیگرانِ درست و حرکتِ مناسب دارد.

وی در پاسخ به این پرسش که در بستر تئاتر برای متن‌های کلاسیک قدیمی، چگونه می‌توان جذابیت بیشتری ایجاد کرد، گفت: متن «مجنون آن لیلی» به شکل سینوسی در قالب ادبیات امروزی و دیروزی به رشته تحریر درآمده است. در موسیقی این اثر، فقط با شعر نظامی روبرو نیستیم و در برخی جاها به سمت شش و هشت و ترانه می‌رویم. در متن نیز شوخی‌هایی دیده می‌شود که امروزی است که این حرکت، ذهن بیننده را متاثر و این قبض و بسط برای مخاطب کشش ایجاد میکند.