اختصاصی| نوروز بهانه‌ای برای شروع روزی نو است
فرارسیدن نوروز در هر شرایطی چه کرونا باشد چه نباشدو چه ضوابطی برای در کنار هم بودن وجود داشته باشد و چه بی‌پروتکل با هم باشیم، پیام و محتوایی با خود به همراه دارد.
به گزارش خبرنگار ۳۶۱ درجه ایران، در آستانه نوروز، شهر رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است. اگرچه به واسطه مشکلات معیشتی و شیوع ویروس کرونا بسیاری از خانواده‌ها با مسائل معیشتی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند و نمی‌توانند همچون ادوار و سالهای گذشته خرید کنند اما عبور رهگذران با ماسک‌هایی که به صورت زده‌اند، از جلوی مغازه‌های پوشاک، توقف چند ثانیه‌ای جلوی ویترین‌ها، شلوغی مغازه‌های لوازم خانگی و تزئینی، دشت‌ها و چمن‌های سبز و درختان شکوفه زده، همه نشانگر این است که در هر شرایط و با هر بحران و مسئله‌ای امید به سالی جدید و شروعی بهتر در همه افراد وجود دارد.
روزشمار تقویم از نیمه اسفند ماه گذشته و هوا رو به گرمی رفته، باد صبا با سرک کشیدن در دالان‌ها، خیابانها و اتوبان‌های هزار توی شهر سعی دارد غبار کهنگی و ناامیدی‌ها را پاک کند. خیابانها از انبوه مردم پر شده، در هر گوشه از شهر که نگاه می‌کنیم همهمه و اشتیاق در میان مردم موج می‌زند. بازار گل و گیاه هم این روزها حسابی پررونق شده و سر زدن به گل‌فروشی‌ها، تغییر دکوراسیون و خرید گل و گیاه یکی از لذت‌بخش‌ترین بخش آماده‌سازی برای نوروز شده است.
این روزها در هر نقطه از شهر با افرادی مواجه می‌شویم که حتی اگر ماسک‌ها دهانشان را پوشانده باشد، برق چشمانشان از نزدیک شدن به تولدی دوباره خبر می‌دهند، تولدی که این بار نه در مقیاس شخصی و فردی بلکه در سطح ملی و حتی منطقه‌ای به وقوع می‌پیوندد، امیدی به ایجاد تحولی مثبت که قرار حول حالنا الی احسن الحال باشد.
جدای از شلوغی‌های بازار و رو آوردن به خرید وسایل مربوط به سفره هفت سین که هر یک نماد و معنای خاصی در آداب و فرهنگ ایرانی دارد، تکاپوی افراد در این ایام برای خانه تکانی دل، تمیز کردن و خاکروبی محیط خانه و تغییر دکوراسیون همه تنوع و شروعی دوباره یا مهلتی برای بهتر زیستن و مهر و همدلی را یادآوری می‌کند. حال که دو سال از ورود کرونا و سویه‌های قوی و ضعیفش گذشته مردم به خوبی فهمیده‌اند که فرصت با هم بودن‌ها محدود است و بهار و نوروز یکی از فرصت‌هایی است که می‌توان با رعایت یکسری ضوابط وقوعش را بیش از پیش قدر دانست.
اگرچه ساماندهی و زیباسازی کلان‌شهری چون تهران نیازمند صرف هزینه و اتخاذ تصمیم‌گیری‌های زیادی است اما رنگ شدن بلوک‌های سیمانی، نرده‌های خیابانها، تعویض تابلوها، نقاشی‌های دیواری و شکوفه‌های درختان هم شور و انرژی خاصی را در شهر ایجاد کرده به طوریکه در هیچ مناسبت و برهه‌ای از روزهای سال چنین همبستگی در میان انسان و طبیعت برای وقوع یک تحول بزرگ را نمی‌توان شاهد بود.
از شلوغی‌های خیابانها که بگذریم حاجی فیروز در بین خودروها هنرنمایی می‌کند. مردی با لباس و کلاه قرمز و چهره‌ای سیاه که با شعر همیشگی‌اش سعی دارد فرارسیدن فصلی نو در زندگی را بشارت دهد. در این میان یک سوال در ذهن جرقه می‌زند که به راستی فلسفه چهره سیاه و لباس سرخ حاجی فیروز چیست؟
پای صحبت محققان اسطوره‌های ایرانی که بنشینیم به یک نکته اشاره می‌کنند ومی‌گویند: حاجی فیروز یک چهرهٔ افسانه‌ای در فولکلورِ ایرانیان است که پیام‌آور نوروز است. او مردی لاغراندام و سیاه‌رُخ، با کُلاهِ دوکی، گیوههای نوک‌تیز و جامهٔ سُرخ است که با دایره‌زنگی و تنبک، به خیابانها می‌آید و به رقص، شیرین‌کاری و خواندنِ آوازِ کوبه‌ای مشغول می‌شود. حاجی فیروز وابسته به جشن‌های سیاوش است و برگرفته از یکی از اسطوره‌های تموز، ایزدِ کشاورزی و چارپایان، در میان‌رودان باستان است که با چهرهٔ سیاه‌شده و جامهٔ سرخِ به بازآمدنِ از سرزمینِ مردگان و خونِ سیاوش اشاره دارد.
به گفته اسطوره‌شناسان ایرانی، حاجی فیروز یکی از نماد‌های مشهور ایران باستان است و با جامهٔ سرخ و در حال نواختن دایره‌زنگی، دنبک، ساز و نی‌لبک، به دنیای زیرزمین رفته تا همسر خود را بازگرداند؛ و این سرگذشت، گویای آغاز دوبارهٔ باروری بر زمین است.
آنچه به واسطه پرسه در خیابان‌های پرترافیک شهر شاهد هستیم از ازدحام جمعیت و خریدهای شب عیدی گرفته تا برنامه‌های آیینی چون نمایش‌های سیاه بازی که با عنوان حاجی فیروز در فضای محیطی اجرا می‌شود، یک اتفاق اجتماعی و پدیده‌‌ای عادی نیست و به گذر چند ساعته و به همینجا ختم نمی‌شود. تمام تحولات بیرونی و درونی که همچون احیای طبیعت در زندگی ایجاد می‌کنیم یادآور اهمیت توجه و تامل در فلسفه زندگی و چرایی آفرینش است. اینکه فارغ از هر دغدغه و مسئله‌ای مهرورزی، شادی، تلاش برای زندگی بهتر و یافتن رسالت اصلی انسان را درک کنیم یکی از اصلی‌ترین تاثیرات فرارسیدن نوروز و روزی نو و تازه است.
