اختصاصی| تبلور سیاست‌های مبتنی بر آزمون و خطا در چهلمین دوره از برگزاری جشنواره فیلم فجر
چهلمین جشنواره‌ی فیلم فجر می‌توانست به‌عنوان رویدادی فرهنگی‌هنری برای ارتباط بی‌واسطه با جامعه از طریق پرداختن به تصویر و صدای مردم در آثار سینمایی، نقش مهمی را ایفا کند که باز هم به دلایل مختلف، این فرصت از دست رفت.
به گزارش خبرنگار ۳۶۱ درجه ایران، روح‌الله جعفری عضو پیوسته انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران، طی یادداشتی به برگزاری چهلمین جشنواره فیلم فجر پرداخته است که آن را می‌خوانید:
چهل دوره از برگزاری جشنواره‌ی فیلم فجر گذشت. این انتظار به‌حق از سوی خانواده‌ی شریف و نجیب سینما، اهالی رسانه و مخاطبانی که سینما را به‌صورت جدی دنبال می‌کنند می‌رفت که در برگزاری این دوره از جشنواره، میزان اشتباه‌ها و بدعت‌های فاحش و همچنین آزمون و خطاهایی که با جابه‌جایی دولت‌ها و انتصاب مدیرانی که در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، افراد غیر متخصص مشغول به کار در حوزه فرهنگ و هنر می‌شوند، به حداقل برسد و این رویداد فرهنگی‌هنری به‌صورت خلاقانه‌ای برگزار شود و بستر مناسبی را برای ایجاد گفتمان فرهنگی در بخش‌های مختلف جامعه را به‌وجود آورد.
در این دوره از جشنواره، مجموعه‌ای از بدعت‌ها پایه‌گذاری شد که در نوع خود منحصر به فرد است. مشت نمونه‌ی خروار است. در پایان روز یازدهم از برگزاری این جشنواره، یعنی کمتر از ۲۴ ساعت مانده به اعلام نتایج، دبیر جشنواره که خود غایب اصلی این دوره بود، اعلام کرد که سیمرغ آرای مردمی، به‌دلیل اینکه مکانیزم موجود، توان لازمه را برای حفظ و صیانت از آرای مردمی را ندارد، حذف شده است و در این دوره، سیمرغ مردمی به فیلمی داده نمی‌شود.
باتوجه به اینکه مدیران تحمیل‌شده بر رویدادهای اینچنینی، شناخت علمی و دقیقی از حوزه‌هایی چون سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و اجرایی کردن آنچه که یک کالای فرهنگی را به منصه‌ی ظهور در عرصه‌ی مدیریت فرهنگی می‌رساند ندارند، دور از ذهن نبود که نتیجه چه از کار، به‌خصوی در چهلمین ایستگاه از جشنواره‌ی فیلم فجر، در می‌آید.
متأسفانه در همه‌ی این سال‌ها کمترین توجهی به خواسته‌ی برحق اهالی فرهنگ و هنر در فراهم کردن زیرساخت‌های لازم برای تهیه و تولید کالاهای فرهنگی نشده و مدیران با دهن‌کجی و بی‌مهری و وقعی ننهادن به این خواسته‌ی اهالی فرهنگ و هنر، دائما پول‌های هنگفتی را هدر داده‌اند که کمترین تاثیری حتا برای کشف و شناسایی استعدادها نداشته است.
در ضمن، با ممیزی‌های ریز و درشتی که در هیأت انتخاب، به‌خصوص در این دوره از جشنواره‌ی فیلم فجر، برای آثار، صورت گرفته شد، صدا و تصویری واقعی از زندگی مردم بر پرده‌ی نقره‌ای جان نگرفت. به بیانی دیگر، در این دوره از جشنواره با آثاری روبه‌رو شدیم که صدا و تصویری بی‌رمق و محو از زندگی مردم را بر پرده بازتاب دادند. تا زمانی که برای برگزاری چنین رویدادهای مهم فرهنگی‌هنری، نگاه حداکثری دولتی در حوزه‌های مختلف را با خود به همراه داشته باشد، نمی‌توان انعکاس صدا و تصویر و هر آنچه به زندگی مردم مرتبط می‌شود را در آثار جست‌وجو کرد.
کارنامه‌ی این دوره از برگزاری جشنواره‌ی فیلم فجر پر از اشتباه‌های جبران‌ناپذیر و خطاهای ریز و درشت فاحشی است که به‌طور اختصار، به یک نونه از آن در این مجال اشاره کردم. با نگاهی دقیق و علمی و آسیب‌شناسانه باید نقاط ضعف و قوّت این چهل دوره از برگزاری جشنواره‌ی فیلم فجر آنالیز شود تا مشخص شود که چه مواردی در دوره‌ی بعد باید رفع شود. اگر چنین رویکردی اتخاذ نشود، باز هم در چهل‌ویکمین دوره از جشنواره‌ی فیلم فجر، شاهد تکیه بر سیاست‌های مبتنی بر آزمون و خطایی خواهیم بود که دستاوردی برای اهالی سینما و مردم نخواهد داشت.
