اختصاصی ۳۶۱ درجه|آیا ادعای رئیس پلیس تهران از عدم وجود نقاط ناامن صحت دارد؟/ تکذیبیه‌ای به بهانه نبود اعتبارات؟
رییس پلیس تهران بزرگ با کذب دانستن وجود ۲۶ هزار نقطه ناامن در تهران، از درخواست بودجه برای برقراری امنیت و آرامش سخن گفت.
به گزارش خبرنگار ۳۶۱ درجه ایران، با توجه به خبر منتشر شده از زهرا شمس احسان رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران مبنی بر شناسایی ۲۶ هزار نقطه بی‌دفاع و ناامن در این شهر، شاهد واکنش‌های متناقضی از سوی رئیس پلیس تهران هستیم.
ماجرا از این قرار است که رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران به شهردار تهران یادآور شده که در چارچوب شناسایی و رفع خطر از فضاهای بی دفاع شهری به استناد اسناد بالادستی، شهرداری تهران باید اقداماتی انجام می‌داده که متاسفانه تا امروز کاری از پیش نبرده است.
وی همچنین گفته است که سال گذشته دستورالعمل اجرای ارتقای احساس امنیت به مناطق ابلاغ شده و قرار بوده شورای راهبردی و کمیته های زیر مجموعه شکل بگیرد که متاسفانه هنوز این اتفاق هم نیفتاده و این در حالی است که طبق گزارش از ۱۳۷از آذر ۹۹تا آذر ۱۴۰۰بیش از ۲۶هزار نقطه ناایمن توسط شهروندان گزارش شده که متاسفانه این کمیته ها و شورای راهبردی تشکیل نشده است.
در این بین اما سردار حسین رحیمی رییس پلیس تهران بزرگ، وجود ۲۶ هزار نقطه ناامن را کذب دانسته و می‌گوید: ما این موضوع را تایید نمی‌کنیم و این موضوع کاملا کذب است. چنین چیزی وجود ندارد. من نمی دانم ایشان (رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر) از کجا این رقم را آورده اند. ما هیچ نقطه ناامنی نداریم. وقوع جرائم در یک جامعه ۱۳ الی ۱۴ میلیونی طبیعی است و مختص کشور ما هم فقط نیست و در همه دنیا به این صورت است، اما اینگونه که ایشان گفته‌اند و باعث تشویش اذهان شدند و ناامنی ایجاد کرده‌اند، کاملا کذب است و تایید نمی‌شود.
نکته جالب توجه این است که سردار رحیمی از سویی وجود نقاط ناامن را تکذیب می‌کند و از طرف دیگر به یکی از رسانه‌ها درباره کمبود کلانتری در تهران و اعلام مکرر این موضوع از سوی پلیس، اشاره می‌کند و می‌گوید: قول هایی در این زمینه از سوی دوستان شورای شهر به ما داده شده تا در بودجه سال آتی مبلغی را اختصاص دهند. من در جلسات مکررا عرض کرده ام که از اعتبارات شهرداری، یک درصد آن را برای بحث امنیت و آرامش اختصاص دهیم و در این صورت قطعا اتفاقات خوبی خواهد افتاد.
در این بین آنچه همچنان مبهم باقی مانده این است که آیا برقراری امنیت مشروط به تامین اعتبارات است؟ آیا قرار است که موضوع ناامنی به دلیل کمبود کلانتری همچنان معضلی برای بومیان تهران باقی بماند؟
سوال دیگر این است که بهانه‌جویی و تکذیب مسائلی که هر روزه با آن مواجه هستیم و با مراجعه‌ای کوتاه مدت به کلانتری و دادسرا وجودشان اثبات می‌شود، پاک کردن صورت مساله نیست؟
