اختصاصی| چرا تلویزیون بی‌مخاطب است؟
جدول برنامه‌های تلویزیونی در عید نوروز، ماه مبارک رمضان و پس از آن از سریال‌های جدیدی پر شد که بر اساس سلیقه مخاطب تولید نشده بودند.
به گزارش خبرنگار ۳۶۱ درجه ایران، تلویزیون از آغاز سال ۱۴۰۱ در قالب شبکه‌های متعدد به پخش آثار مختلفی روی آورد. در نوروز امسال چهار سریال تلویزیونی «زیرخاکی ۳»، «نجلا» و «خداداد» و «دردسرهای شیرین» پخش شد که با وجود اینکه این آثار از تولیدات جدید صدا و سیما بودند، نتوانست چندان مخاطب را پای تلویزیون میخکوب کند.
از بین سریال‌های نوروزی تنها «زیرخاکی ۳» بود که به واسطه محتوای طنز و حضور بازیگران چهره و شناخته شده‌ای چون ژاله صامتی، پژمان جمشیدی، هومن برق نورد، خسرو احمدی و گیتی قاسمی توانست از ساعت ۲۲ تا ۲۳ تعطیلات نوروزی تماشاگران را به تلویزیون جذب کند.
در میان آثار روی آنتن رفته، سریال تلویزیونی «نجلا» به واسطه تغییر بازیگر اصلی در گام نخست بخش قابل توجهی از مخاطبلان خود را از دست داد اگرچه با تمام شدن تعطیلات نوروزی و آغاز ماه مبارک رمضان از ۱۴ فروردین، جدول برنامه‌های ویژه تلویزیون به قدر تنک و خالی از جذابیت بود که مخاطب در بین سریال‌هایی چون «از سرنوشت» و «خوشنام» ترجیح داد به تماشای نجلا بنشیند تا روایتی عاشقانه که در بستر جنگ شکل گرفته و روایتگر اتفاقات تلخ و شیرین آن روزگار است را ببیند.
بعد از «نجلا» و تمام شدن آن طی چند شب بعد از پایان ماه رمضان سریال «خوشنام» پرمخاطب ترین سریال تلویزیون شد چراکه جز این سریال تلویزیونی که به نوعی بازنگری اعمال و اصلاح اشتباهات و گناهان گذشته را یادآوری می‌کند، هیچ سریالی که المان‌های لازم و داستان شیرین برای جلب تماشاگر را داشته باشد روی آنتن نبود.
بر همین اساس می‌توان نتیجه گرفت که با تنزل کیفیت و جذابیت سریال‌های تولیدی صدا و سیما برای مخاطب امروز، سقف انتظارات و میزان تماشاگر جعبه جادویی تا حد قابل توجهی کاهش یافته است. نکته مهم‌تر این است که چرا صدا و سیما تحلیل و کارشناسی برای تعیین سلیقه مخاطب روز ندارد تا پیش از تخصیص بودجه برای تولید سریال‌های بی‌محتوا و بی‌مخاطب و سفارش آثار به تولیدکنندگان و کارگردانان، میزان جذابیت آثار از نگاه تماشاگر بررسی شود و بعد بودجه صرف تولید سریال شود؟
