آقای روحانی انصاف دهید! / پاسخ‌گوی وضع موجود کشور کیست؟

به گزارش ۳۶۱ درجه ایران، حجت‌الاسلام روحانی امروز پنج‌شنبه در هفتاد و پنجمین برنامه پویش تدبیر و امید برای جهش تولید در افتتاح طرح‌های ملی وزارت نفت در سراسر کشور بار دیگر زبان به نقد منتقدان خود و دولت خود گشود و آن‌ها را بی‌انصاف لقب داد.

روحانی همچنین طعنه و کنایه‌ای به مجلس زد و گفت که اگر بوروکراسی پارلمانی نبود تحریم تمام شده بود. دولت کار تحریم را انجام داده اما فعلا در بوروکراسی افتاده است.

اگرچه روحانی و دولتمردان او تقلا می‌کنند در هفته‌های پایانی از ۸ سال حضور مستمر در ساحت حکمرانی تصویر ذهنی افکارعمومی نسبت به خود و دولت را بازسازی کنند اما واقعیت این است که افکارعمومی براساس این تصویر ذهنی آن‌ها را و جریان‌ به اصطلاح اصلاح‌طلبی را قضاوت کرده و می‌کند و نتیجه ملموس و عینی آن نیز در انتخابات اخیر مشاهده می‌شود.

اما در این باره گفتنی است:

الف) اگرچه نسبت به اظهارات امروز و روزهای گذشته و قبل‌تر و قبل‌تر آقای روحانی می‌توان مثنوی هفتاد من کاغذ نوشت اما تنها یک سئوال می‌تواند روایتگر این مثنوی‌‌ها باشد. به راستی چرا دولت به جای طعنه، کنایه و انتقاد از منتقدان خود با زبان امار و اعداد و با حضور میدانی در بازار، کارگاه‌های تولیدی، صنایع و در میان مردم به آنان پاسخ نمی‌دهد؟ اصلا رئیس دولت و دولتمردان در کدام گوشه از صحنه زندگی مردم قرار دارند؟ آیا آن‌ها از میزان انتقادات مردم و طبقات فرودست و تهیدست و آسیب پذیر به عملکرد خود آگاهی دارند؟ این قاطبه از مردم را که نمی‌توان در زمره منتقدان سیاسی و سیاسی‌کار دولت و رئیس دولت قرار داد. بلکه مردمانی‌اند در جای جای کشور که سختی‌ها، کمبود‌ها، نداری‌ها و مهمتر از آن عدم حضور اثرگذار دولتمردان در میادینی مانند بازار کالاهای اساسی ، گمرک و ادارات ترخیص کالا، نظارت و ارزیابی روند تولید و توزیع کالا و ….می‌بینند و سکوت کرده‌اند.

حال چگونه باید مردم را بی‌انصاف نامید؟ سئوالی است که آقای روحانی و دولتمردان کابینه او باید پاسخی برای آن فراهم کنند.

ب) مردم و به ویژه فرودستگان و اقشار آسیب پذیر – به دلیل جبر روزگار و زمانه – از رشد سواد تخصصی به ویژه در حوزه‌‌های مالی، تعاملات اقتصادی منطقه‌ای و جهانی و حوزه صنعت هسته‌ای کم بهره هستند اما این دلیلی نیست که آقای روحانی و دولتمردان کابینه او و سایر مدیران اجرایی کشور، کم‌کاری‌ها، کم‌تحرکی‌ها، بی‌برنامه‌گی‌ها و ناتوانی‌های خود را – به رغم برخورداری از حقوق‌های نجومی و مشاورانی با حقوق‌ و دستمزدهای بالا- در مباحثی مانند تحریم پنهان کنند.

آیا به راستی تمام مشکلات ۸ سال اخیر به خاطر تحریم بوده است؟ اتفاقا، جامعه و افکارعمومی که اختیار تامه‌ای را به شما برای گفت‌وگو و مذاکره و عبور از تحریم‌ها داده است، خوب چرا همچنان و در هفته‌های پایانی نیز باید از تحریم بگویید و بشنویم؟

ج) یکی از بهترین و اثرگذارترین تاکتیک در عملیات روانی ، تاکتیک فرار به جلو نام دارد. آقای روحانی و دولتمردان کابینه‌ او بارها در مواقع ضرورت پاسخ‌گویی نسبت به وعده‌های انتخاباتی بر زمین مانده، عدم تحقق مطالبات مردم و …..از این تاکتیک استفاده می‌کنند. آقای روحانی به خوبی می‌داند که از زمان تشکیل مجلس یازدهم تنها یک سال زمان می‌گذرد. اقای روحانی بهتر از هر فردی می‌داند که مجلس دهم و مجلس نهم  بیشترین همراهی و همکاری را با دولت وی در جریان شکل‌گیری مذاکرات و توافق‌نامه برجام را داشته است. حال چرا به یک‌باره و در هفته‌های پایانی دولت، از بوروکراسی پارلمانی سخن به میان آمده است؟ آیا این بخش از اظهارات آقای روحانی مصداقی بر به کارگیری تاکتیک فرار به جلو نیست؟

آقای روحانی تنها چند هفته به پایان ۸ سال حضور مستمر شما در مسند اجرایی کشور زمان باقی است. در این زمان باقی‌مانده هم می‌توان از دریچه انصاف و اخلاق به ضعف‌ها و ناکارآمدی‌ها و ناتوانی‌ها و بی‌برنامه‌گی‌ها به عنوان مهمترین علت شکل‌گیری وضع موجود جامعه نگریست.